Korek to zewnętrzna kora dębu korkowego, który rośnie głównie w regionie Morza Śródziemnego. To niezwykłe drzewo ma korę, której właściwości i sposób regeneracji są unikalne w całym królestwie roślin. Unikalna kompozycja surowca korkowego z ponad 40 milionami wypełnionych powietrzem komórek na centymetr sześcienny sprawia, że korek jest naturalnym izolatorem dźwięku i ciepła. Każda komórka zawiera gaz podobny do powietrza (min 50%), ściany komórkowe zbudowane są z celulozy, suberyny i wosku. Suberyna wraz z woskiem sprawia, że korek jest nieprzepuszczalny dla cieczy i gazów. Ta doskonała właściwość w połączeniu z doskonałą regeneracją po sprasowaniu sprawia, że korek jest idealnym produktem do zamykania butelek.
dąb korkowy
Dąb korkowy to roślina dwuliścienna z rodziny bukowatych (Fagaceae), do której należą również gatunki występujące na naszych szerokościach geograficznych (np. kasztanowiec i buk). Jednak wszystkie inne gatunki przewyższa dąb korkowy o łacińskiej nazwie „Quercus suber L.”, który występuje w regionie śródziemnomorskim. Jest to jedyny dąb, z którego wytwarza się korek. Żadne inne drzewo nie produkuje kory tak mocnej i trwałej jak dąb korkowy. Dąb korkowy ma zdolność regeneracji kory, co pozwala na jej obieranie bez uszkadzania drzewa. Bardzo ważne dla dębu korkowego są korzenie, które umożliwiają mocne przywiązanie do podłoża. Wkrótce po wykiełkowaniu żołądź wytwarza główny korzeń, który jest pionowy i wrasta głęboko w ziemię, o ile pozwala na to charakter gleby. Podczas wzrostu do głównego korzenia dodaje się różne korzenie boczne. Są one stopniowo dzielone i przerzedzane do grubości włosa. Korzeń aktywnie rośnie od początku, co tłumaczy naturalną regenerację dębu korkowego w prawie niegościnnych warunkach klimatycznych i glebowych. Odsłonięte silne korzenie, zwłaszcza w bliskiej odległości od pnia, tworzą korek i pień. Przejście między pniem a korzeniami nazywa się podstawą pnia. Dąb korkowy żyje około 180 lat, co oznacza, że pozwala na około 17-20 zbiorów kory korkowej. Pierwsze obieranie „dziewiczej kory” może nastąpić w wieku około 25 lat, kiedy drzewo osiągnie obwód co najmniej 70 cm. Kolejne usuwanie kory powtarza się po 9-12 latach, zawsze w okresie letnim. Dopiero przy trzecim obieraniu kora osiąga wymaganą jakość. Zbiór kory odbywa się od wieków w ten sam sposób, ręcznie, bez potrzeby szkodliwej dla środowiska mechanizacji. Kora korkowa rośnie i jest obierana w różnej jakości w zależności od warunków klimatycznych i położenia geograficznego. Różnice jakościowe bardzo dobrze widać na podstawowym produkcie - zatyczkach korkowych. Światowa produkcja kory wynosi około 340 000 ton rocznie, z czego ponad 55% pochodzi z Portugalii.
Skład korka
• Suberyna (45%) – główny składnik ścian komórkowych, powoduje elastyczność korka.
• Lignina (27%) – związek wiążący.
• Polisacharydy (12%) – składnik ścian komórkowych decydujący o teksturze korka.
• Garbniki (6%) – związek polifenylenowy określający kolor korka.
• Ceroidy (5%) – związek hydrofobowy zapewniający nieprzepuszczalność korka.
• Woda mineralna, gliceryna i inne elementy reprezentują 4%. Komórki korka to małe, pięciokątne lub sześciokątne graniastosłupy.
Struktura mikroskopowa, zbudowana z komórek wypełnionych powietrzem i woskiem (suberyną),
sprawia, że korek jest najlepszym naturalnym izolatorem ciepła i dźwięku.
